یادداشت ؛ عادل علوی

ورزش در گیلان، استانی با پیشینه‌ی درخشان در پرورش قهرمانان ملی و استعدادهای ورزشی، امروز با چالش‌های متعددی روبه‌رو است که روند افول آن را تشدید کرده است. از فرسودگی امکانات ورزشی دولتی تا گرانی باشگاه‌های خصوصی و مدیریت ناکارآمد، همگی دست به دست هم داده‌اند تا ورزش گیلان از جایگاه واقعی خود فاصله بگیرد.

۱. هزینه‌های بالای ورزش و گرانی باشگاه‌های خصوصی
ورزش دیگر فعالیتی ارزان و در دسترس برای عموم مردم نیست. هزینه‌های سرسام‌آور ثبت‌نام در باشگاه‌های خصوصی و خرید تجهیزات ورزشی، بسیاری از علاقه‌مندان را از ادامه‌ی فعالیت بازمی‌دارد. در حالی که ورزش باید حق عمومی باشد، تبدیل به کالایی لوکس شده است که تنها قشر خاصی توان پرداخت هزینه‌های آن را دارند. این مسئله به‌ویژه برای نسل جوان و خانواده‌های کم‌درآمد محدودیت‌های جدی ایجاد کرده است.

۲. فرسودگی امکانات ورزشی دولتی
سالن‌ها و زمین‌های ورزشی دولتی در گیلان یا قدیمی و فرسوده هستند یا از استانداردهای لازم برخوردار نیستند. بسیاری از این امکانات بدون رسیدگی و به‌روزرسانی رها شده‌اند و گاهی حتی ایمنی ورزشکاران در آنها تأمین نیست. در چنین شرایطی، ورزشکاران مجبورند یا هزینه‌های گزاف باشگاه‌های خصوصی را متحمل شوند یا از ورزش انصراف دهند.

۳. عدم نظارت شایسته بر رویدادهای ورزشی
برگزاری مسابقات و رویدادهای ورزشی در گیلان گاهی بدون برنامه‌ریزی دقیق و نظارت حرفه‌ای انجام می‌شود. این بی‌نظمی منجر به کاهش کیفیت رقابت‌ها، نارضایتی ورزشکاران و حتی آسیب‌های جسمانی می‌شود. فقدان نهادهای نظارتی قوی و بی‌توجهی به استانداردهای برگزاری مسابقات، اعتبار ورزش گیلان را خدشه‌دار کرده است.

۴. مدیریت سیاسی به جای مدیریت تخصصی
متأسفانه بسیاری از پست‌های مدیریتی در هیئت‌های ورزشی گیلان نه بر اساس شایستگی، که بر اساس روابط سیاسی و جناحی پر می‌شوند. این مسئله باعث شده افراد ناآگاه و غیرمتخصص در رأس تصمیم‌گیری‌های ورزشی قرار گیرند و برنامه‌های بلندمدت و کارشناسی‌شده جای خود را به تصمیمات مقطعی و نمایشی بدهند. تا زمانی که مدیریت ورزش گیلان از دست سیاست‌بازان خارج نشود، نمی‌توان به بهبود وضعیت امیدوار بود.

راه‌حل چیست؟
برای نجات ورزش گیلان، نیاز به عزم جدی مسئولان و مشارکت مردم است:
– تجدید نظر در ساختار مدیریتی: انتخاب مدیران متخصص و باتجربه به جای چهره‌های سیاسی.

نوسازی امکانات ورزشی دولتی: تخصیص بودجه‌ی کافی برای بازسازی سالن‌ها و زمین‌های ورزشی.
حمایت از باشگاه‌های محلی: مشوق های مالیات ی و تسهیلات مالی برای باشگاه‌هایی که به ورزش همگانی می‌پردازند.
نظارت حرفه‌ای بر مسابقات: ایجاد کمیته‌های تخصصی برای ارتقای کیفیت رویدادهای ورزشی.

ورزش گیلان می‌تواند دوباره بدرخشد، باشگاه های ورزشی باید در رشته هایی که در این استان مستعد هستند چند منظوره فعال شوند ٫ چه ایرادی دارد بجای صدور ده ها مجوز باشگاه خصوصی کم کیفیت که منجر به زدوبند و گرانی ورزش میشود در شهرستان های مختلف باشگاه هایی قدیمی چون سپیدرود ٫ملوان و … حمایت و احیا شوند تا علاوه بر فوتبال در رشته هایی چون والیبال ٫ قایقرانی ٫ کشتی ٫ رشته های رزمی و …. فعال و پویا شوند اما تنها در صورتی که مدیریت آن به دست اهلش سپرده شود و سیاست‌زدگی از آن رخت بربندد.