نتایج یک مطالعه در مرکز تحقیقات پیشگیری و درمان چاقی پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم نشان می دهد که هر دو روش عمل جراحی بای پس روده و عمل جراحی اسلیو معده به میزان یکسان به بهبود دیابت فرد می انجامد.
به گزارش روز سه شنبه پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، چند سالی است درمان دیابت نوع ۲ از طریق جراحی از موضوعات موضوع بحث محافل پزشکی و نیز بیماران است.
مطالعات نشان داده است گروهی از افراد از جراحی های محدود کننده دستگاه گوارش برای بهبود دیابت سود می برند؛ به نحوی که به این جراحی ها عنوان جراحی متابولیک نیز اطلاق می شود.
اینکه کدام گروه از افراد و با چه ویژگی هایی می توانند از این روش برای درمان دیابت استفاده کنند؛ مقوله ای است که تشخیص آن به عهده گروهی از متخصصان اعم از متخصصان غدد و جراحی است که با معیارهای علمی بیماران کاندید عمل جراحی را انتخاب کنند.
اما سوال مهم دیگر در این زمینه آن است که کدام روش جراحی به میزان بالاتر بهبودی در افراد منجر می شود؟ دو گروه عمده جراحی های متابولیک عبارتند از عمل جراحی بای پس روده که در آن سطح جذب مواد غذایی در داخل گوارش کاهش می یابد و عمل جراحی اسلیو معده که با کاستن از حجم معده، میزان خورد و خوراک فرد محدود و در نتیجه هر ۲ این اعمال جراحی بدنبال محدودیت دریافت کالری، کاهش وزن و بهبودی وضعیت متابولیکی صورت می پذیرد.
در این زمینه مطالعه ای در مرکز تحقیقات پیشگیری و درمان چاقی پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم صورت پذیرفت که با مقایسه نتایج این اعمال جراحی و پیگیرهای متوالی در مقاطع ۶، ۱۲ و ۲۴ ماهه پس از عمل جراحی مشخص شد که هر ۲ این روش ها به میزان یکسان به بهبود دیابت فرد منجر می شوند.
دکتر مریم برزین مجری این طرح درباره نتایج این مطالعه گفت: از لحاظ بهبود دیابت، ارجحیتی بین این دو روش نیست، اما انتخاب روش جراحی با توجه به وضعیت هر فرد و نیز امکانات موجود باید توسط جراح صورت پذیرد.
لازم به یادآوری است هرچه طول مدت ابتلا به دیابت بیشتر باشد، احتمال بهبودی آن بدنبال جراحی های متابولیک کمتر است.
ایرنا
