یادداشت ؛ عادل علوی

در ماه‌های اخیر، شاهد سوءاستفاده از واژه *”وفاق”* در انتصابات استان بوده‌ایم؛ واژه‌ای که به‌ظاهر برای ایجاد همدلی و همگرایی به کار می‌رود، اما در عمل به ابزاری برای **ابقای مدیران کم کفایت**، توجیه **لابی‌گری** و **رفیق‌بازی** تبدیل شده است. متأسفانه، برخی از این مدیران نه‌تنها اعتقادی به شعارها و خط‌مشی‌های دولت دکتر **پزشکیان** نداشته‌اند، بلکه حتی حاضر نشده‌اند به‌صورت شفاف و صریح حتی در یک مصاحبه و سخنرانی از سیاست‌های این دولت در حوزه های مختلف دفاع کنند. گویی هنوز خود را مدیران دولت قبلی می‌دانند و تنها دغدغه‌شان حفظ **صندلی‌های مدیریتی و سیاسی** است.

نکته تأسف‌بار ، سپردن **سمت‌های حساس** به افرادی است که برایشان فقط **مقام** مهم است، نه خدمت. این افراد، عمدتاً با رویکرد **حزب باد** و بدون توجه به اصول اخلاقی و عواقب تصمیماتشان، تنها به فکر منافع شخصی یا جناحی هستند. آن‌ها خود را **فراجناحی** معرفی می‌کنند، اما در عمل، **اقدامات اپورتونیستی و مصلحتی** دارند که صرفاً برای تثبیت موقعیت خود طراحی شده‌ در همه دولت ها مدیر هستند ! هیچ وقت خود را بانی وضع موجود نمی دانند.

**راه‌حل چیست؟**
۱. **تشکیل گروه بازرسی و نظارت مستقل** زیر نظر **معاونت سیاسی استاندار** برای رصد عملکرد **فرمانداران، مدیران کل و معاونین** و اتخاذ تصمیمات اصلاحی قبل از آنکه بی‌عملی برخی مدیران به **یأس عمومی** منجر شود.
۲. **برخورد قاطع با مدیران بی‌کفایت و فرصت‌طلب** که تنها به دنبال حفظ پست خود هستند و کوچک‌ترین اثربخشی در پیشبرد اهداف دولت ندارند.
۳. **حمایت واقعی از بخش خصوصی** که امروز در شرایط **ناترازی انرژی** و مشکلات مالی دست و پا می‌زند. دولت باید با اصلاح سیاست‌های **مالیاتی، تسهیلات بانکی، بازپرداخت وام‌ها و بیمه**، فضای کسب‌وکار را بهبود بخشد.
۴. **به‌کارگیری ظرفیت نمایندگان مجلس** برای پیگیری مطالبات مردمی و نظارت بر عملکرد دستگاه‌های اجرایی.

اگر قرار است **وفاق** معنا داشته باشد، باید به جای بازی با واژه‌ها، شاهد **مدیریت جهادی، پاسخگو و دلسوز** باشیم؛ مدیریتی که به جای **رفیق‌بازی**، **شایسته‌سالاری** را ملاک قرار دهد و به جای **مصلحت‌اندیشی‌های سیاسی**، **منافع مردم** را در اولویت بگذارد. در غیر این صورت، این **وفاق** تنها به بی‌اعتمادی بیشتر و تضعیف دولت منجر خواهد شد.