یادداشت ؛ رضا حقی

کاشف خبر ؛ ارتقای جایگاه شهردار در ایران از زمان کرباسچی در تهران رقم خورد. وقتی هاشمی رفسنجانی کرباسچی را از استانداری اصفهان به تهران آورد به او یادآور شد تهران پیشانی کشور است. و کرباسچی وضعیت تهران را دگرگون کرد. پروژه‌های عمرانی وسیع، ایجاد بزرگراه‌ها، مترو، رساندن فضای سبز شهری به وضعیت مطلوب و توجه به مسائل فرهنگی از ایجاد فرهنگسراها گرفته تا انتشار روزنامه و هفته نامه همه دست به دست هم دادند تا تهران لایق پسوند پایتخت ایران را دارا باشد.
کرباسچی با کارهایی که انجام داد جایگاه شهردار بودن در این کشور را ارتقا بخشید. از اون موقع بود که مردم متوجه حضور و تأثیر شهردار بر مسائل شهری شدند.هر چندخود عاقبت خوبی پیدا نکرد و روانه زندان شد، که آسیب شناسی آن دوران مدنظر این یادداشت نیست. تاثیر کارهای شهردار تهران بر عملکرد شهر داریهای شهرهای مثل اصفهان، تبریز، شیراز، مشهد قابل انکار نیست.
بعد از کرباسچی چون منزلت شهردار در کشور بالا رفته بود انتخاب شهرداران بعدی با حساسیت زیادی همراه شد. این جایگاه بعدها به احمدی نژاد وقالیباف رسید که آنان نیز در آن جایگاه بسیار قدرتمند ظاهر شدند. این جایگاه در تهران به قدری خوب تعریف شده است که به سکوی پرتاب برای بالاترین مقام های کشور تبدیل شده است. مقامی که در مرحله اول بودجه‌ای معادل چندین وزارتخانه‌ کشور را دارد و در مرحله بعد به عنوان پله ای برای صعود به ریاست جمهوری یا ریاست مجلس تبدیل شده است.
در کنار این منزلت و جایگاه شهردار تهران، در شهر خودمان این قدر این جایگاه را پایین آورده ایم که نقل محافل مختلف در کشور شده‌ایم. جایگاهی که هر چند ماه در اختیار کسی قرار می گیرد و دوباره روز از نو و روزی از نو شروع می شود. باز آسیب شناسی این موضوع مد نظر این یادداشت نیست. تاثیر روانی انتخاب های مکرر به هر علتی جایگاه این پست را به پایین ترین حد ممکن کشانده است.
انتخاب شهردار یک شهر ورابطه چند سویه شورا ، مردم، شهردار رابطه ای است که یک تأثیر روانی روی روحیه افراد جامعه چه در سطح شهر وحتی کشورچه در سطح کارکنان آن مجموعه میگذارد.
فارغ از اینکه بدانیم افراد در حال حاضر شورای شهر بابل چه کسانی هستند یا در دوره های بعد چه کسانی انتخاب می شوند با شنیدن اسم شورای شهر بابل یک زهر خند یا پوزخند است که نصیب هر شنونده و یا گوینده می شود.
انتخاب های مکرر شهرداران رشت، شان و منزلت این مقام و جایگاه را چنان پایین آورده است که به نظر می‌رسد دیگر نمی‌توان برای این مقام عنوان شهردار را قایل شد.
شهردارانی که برنامه های زیادی دارند که شهردار شوند، ولی وقتی شهردار شدند برنامه‌ای برای شهر ندارند، بلکه برنامه برای بقای خود دارند.
این قصه تکراری در رشت بارها تکرار شده است وحال همه را به غایت بد کرده است
با توجه به پاسداشت زبان مادری به نظر می‌آید واژه گیلکی شالکی دار برای این مقام مناسب تر است!!
مهم است شهردار بعدی رشت چه کسی باشد؟! این جایگاه را به هر علتی چنان متزلزل کرد ه ایم که به نظر می آید بدنه شهرداری برای آن تره هم خورد نمی کنند! وعموم مردم هم آنرا یک بازی تکراری وملال آور می دانند، برای درست کردن انباشت مشکلات شهری رشت آیا شالکی دار می تواند کاری بکند؟!