یادداشت ؛ محمدطاها محمودی
با گذشت یک‌سال و اندی از شیوع ویروس کرونا و پدید آمدن انواع و اقسام سویه‌های گوناگون آن و آغاز روند واکسیناسیون در کشورمان، ظاهرا هنوز نوبت واکسیناسیون سربازان نرسیده است و این قشر گسترده در زمره اقشار پرخطر محسوب نمی‌شوند. از سویی اعزام مشمولان واکسینه نشده در این وضعیت وخیم کرونایی به پادگان‌های آموزشی بسیار خطرناک است و از سوی دیگر سربازان در حال خدمت در یگان‌ها که بعضا در اماکن شلوغ و پرخطری همچون بانک‌ها، ادارات، دادگاه‌ها و زندان‌ها مشغول به خدمتند، نیز در معرض جدی خطر ابتلا به این ویروس قرار دارند.
با توجه به کمبود واکسن در ماه‌های آغازین روند واکسیناسیون در کشور و تصمیم‌گیری راجع به اقشار و حرفه‌های گوناگون و اولویت‌های آنان مقرر شد مشاغل پرخطر زودتر از سایرین واکسن دریافت کنند. ابتدا کادر درمان و مشاغلی که مستقیما با کووید۱۹ درگیر و در تماس بودند، واکسینه شدند و سپس نوبت سایر مشاغل در معرض خطر شد اما پس از گذشت چند ماه از آغاز این روند هیچ خبری از سربازان نشد. گویی مسوولان امر مانند آن بزرگوار معتقدند که این‌بار «سربازا نمیگیرن». انتظار می‌رفت پس از واکسیناسیون کادر درمان، خانواده‌های کادر درمان، فرهنگیان و خبرنگاران، توجهی نیز به سربازانی بشود که در این اوضاع همه‌‌گیری ویروس کرونا، در اماکن پرتجمع و پرخطر و عمدتا دور از محل زندگی خود، مشغول به خدمتند. همواره به خدمت دو ساله سربازی انتقادات بسیاری وارد بوده است از به هدر رفتن دو سال از مهم‌ترین سال‌های زندگی نیروی انسانی و آماده به کار کشور تا آسیب‌های روانی که در طول خدمت، این نیروی جوان را درگیر می‌کند.
امروز اما مساله مهم‌تر، مساله سلامت جسم سربازان است. مساله سلامت جسم کسانی که در این شرایط -و چه در شرایطی دشوارتر از امروز- حافظان امنیت کشور به شمار می‌روند. واکسیناسیون سربازان در حالی -تاکنون- به‌طور منظم صورت نگرفته است که مراکز نظامی در سخت‌ترین شرایط کرونا به فعالیت ادامه می‌دهند و همچنین آمار درستی از میزان ابتلای سربازان به بیماری کرونا در دست نیست. بهتر بود غیر از واکسن‌های کزاز، دیفتری و مننژیت که مشمولان وظیفه عمومی باید پیش از خدمت تزریق کنند، واکسن‌های کرونا را نیز دریافت می‌کردند تا فشار خدمت سربازی برای آنها و خانواده‌های‌شان دوچندان نشود.
